Ζούμε μόνο μια φορά...

Όταν κάτι λείπει… Όταν δεν νιώθεις ολοκληρωμένος Όταν χαμογελάς αλλά δεν είσαι ευτυχισμένος  Όταν έχεις αυτό που ονειρευόσουν αλλά όχι αυτό που επιθυμούσες... Όταν θέλεις το μακρινό... Όταν οι στόχοι σου πέφτουν στο κενό…. Όταν όλα είναι ξεχωριστά αλλά φαντάζουν ανούσια… Όταν η ζωή, σου παίζει δύσκολα παιχνίδια… Όταν ζεις το όνειρο αλλά πια δεν φαντάζει τόσο μοναδικό… Όταν πρέπει να πάρεις αποφάσεις που δεν θέλεις… Όταν περιτριγυρίζεσαι από κόσμο και νιώθεις μόνος…. Όταν θέλεις κάτι αλλά δεν ξέρεις τι… Όταν αδιαφορείς για πράγματα που κάποτε νοιαζόσουν…  Όταν όλα αλλάζουν και εσύ μένεις στάσιμος… Όταν κοιτάς γύρο σου και το μόνο που βλέπεις είναι σκοτάδι… Όταν θέλεις να ερωτευτείς αλλά φοβάσαι…. Όταν περιμένεις αλλά δεν ξέρεις τι… Όταν παντού βλέπεις προσδοκίες… Όταν πιστεύεις πως κάθε ευκαιρία είναι μοναδική… Όταν θέλεις κάθε στιγμή να είναι ξεχωριστή…. Όταν όλα σου φαίνονται άδικα… Όταν ο κόσμος είναι τόσο απωθητικός… Όταν θέλεις να εμπιστευτείς αλλά η ζωή σου έχει αποδείξει το αντίθετο… Όταν παρ’όλα αυτά εμπιστεύεσαι και ανακαλύπτεις πως πάλι είχες άδικο… Όταν πια δεν κάνεις όνειρα… Όταν αναζητάς το πάθος… Όταν ένα χαμόγελο μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση… Όταν μια κουβέντα είναι αρκετή… Όταν αυτό που θέλεις να ακούσεις φαντάζει ουτοπικό... Όταν οι σκέψεις σου δεν οδηγούν πουθενά… Όταν τα θέλω σου αλλάζουν κάθε λεπτό… Όταν θυμάσαι αυτό που θέλεις να ξεχάσεις… Όταν φοβάσαι να ζήσεις… Όταν… Όταν…

Σκέψου πως δεν υπάρχει αύριο…

Τι θα έκανες;

Τι θα έκανες αν το μυαλό σου είχε παγιδευτεί δε αυτή τη δίνη των <<Όταν…>>  Θα σκεπτόσουν;  Όχι! Θα ζούσες!! Θα ζούσες γιατί όλα αυτά θα φάνταζαν ανούσια μπροστά στις λίγες στιγμές ευτυχίας  που θα μπορούσες να ζήσεις ακόμη… Θα έκανες τα πάντα για να χαρίσεις στον εαυτό σου ένα χαμόγελο.. ένα αληθινό χαμόγελο… μια στιγμή απόλυτης ευτυχίας…

Και αν αυτή η σκέψη σε συντρόφευε κάθε πρωί που ξυπνούσες κάθε μέρα σου θα ήταν ξεχωριστή κάθε <<Όταν..>> θα είχε απάντηση…  δεν θα υπήρχαν δισταγμοί ούτε αναπάντητα ερωτήματα… γιατί πια θα ήξερες την απάντηση… και αυτή θα ήταν η ζωή.. η απάντηση στα πάντα… ο μόνος στόχος… ο απόλυτος στόχος…

Υπάρχει το τώρα και αυτό μετρά πιο πολύ καθώς δίχως αυτό δεν θα υπάρχει αύριο…

Κάνε ότι μπορείς για να το εκμεταλλευτείς… και μην μετανιώσεις ποτέ για κάποια σου απόφαση σκεπτόμενος τις πιθανές μελλοντικές επιπτώσεις…

Ζούμε μόνο μια φορά… μας δίνεται μόνο μια ευκαιρία και δεν πρέπει να  την  χάσουμε.

Ζήσε το τώρα πριν γίνει παρελθόν… 

Νύχτα.....

Νύχτα . Μια μέρα δίχως φως. Αυτό είναι. Οι άνθρωποι χάνονται σε αυτή γιατί δεν έχουν πια το φως, τον οδηγό τους.

Νύχτα, στη θάλασσα, το φεγγάρι καθρεφτίζεται, τόσο γοητευτικό, τόσο μοναδικό, τα αστέρια χιλιάδες, λαμπιρίζουν, τα είδωλα τους ανακλώνται στη σκοτεινή θάλασσα που αν και άγρια και μυστήρια σου δίνει μια οικία αίσθηση. Σου κρύβει πολλά, ενώ σου μαρτυρά πολλά άλλα, κάνει τη ψυχή σου να ανοίγει.

Νύχτα, που το μυστήριο βασιλεύει η ψυχή είναι το μόνο φως που φέγγει. Τότε που σε γεμίζει με αισθήματα που στο φως της ημέρες κρύβονται.

Νύχτα, θάλασσα, συναισθήματα, όνειρα, αναμνήσεις, θύελλα.

Οι άνθρωποι αδύναμοι στη δύναμη της φύσης, αδύναμοι να αντιδράσουν σε αυτό το μεγαλείο. Τόσο μικροί μπροστά στη φύση, τόσο αδύναμοι σωματικά μα τόσο δυνατοί ψυχικά. Ίδιοι φως στη νύχτα. Χαμένοι, έχοντας μόνο τις αισθήσεις τους για οδηγό, αλάνθαστες, οξυμένες, αισθήσεις που δέχονται τόσα ερεθίσματα. Ήχους, κύματα, αρώματα…. Θάλασσα απλωμένη σαν οφθαλμαπάτη τόσο όμορη, τόσο ξεχωριστή. Χαμένοι.

Νύχτα.

Αφέσου στη θύελλα των συναισθημάτων, στη θύελλα των αισθήσεων.

Χάσου στην άβυσσο, βυθίσου όλο και πιο βαθιά, ανακάλυψε τη ψυχή σου, απελευθερώσου, νιώσε το φως σου σε αυτή τη νύχτα.

Μόνος στη νύχτα, βλέποντας τη θάλασσα, χαμένος εσύ και η ψυχή σου.

Νιώσε, κλείσε τα μάτια και νιώσε… άκου ότι έχει να σου πει.

Απέραντη, αιώνια, μυστηριώδης σκοτεινή.. ανοίγει τη ψυχή που θέλει να φτάσει τη λάμψη των αστεριών, τη λάμψη του φεγγαριού που μες στη νύχτα είναι η μόνη ζωοδόχος πηγή… είσαι χαμένος.

Νιώσε, μην χάνεις την ευκαιρία, φτάσε τα αστέρια, άγγιξε τη ψυχή σου και η ευκαιρία θα είναι εκεί, η γαλήνη εκεί, η αγάπη…τα πάντα…εκεί…

Νύχτα, μόνο φως αυτό της ψυχής, χαμένοι με τη θάλασσα και τον ουρανό συμμάχους στην εξερεύνηση της ψυχής σου..

Ποτέ Ξανά

Μόνο μια φορά, μια ευκαιρία, εσύ, εγώ..μια στιγμή. Ποτέ ξανά. 

Μια ευκαιρία. 
Λίγη ώρα, πολλά λόγια. Λίγος χρόνος, πολλά συναισθήματα.
Ποτέ ξανά...
Απορώ... ποτέ ξανά;
Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Σε έχει κοντά σε καταστάσεις και σε άτομα που δεν θέλεις αλλά σε απομακρύνει τόσο βίαια από αυτά που όντως επιθυμείς.
Οι δρόμοι χωρίζουν, ήταν απλά μια τυχαία συναντήσεις στο μονοπάτι της ζωής...τελείωσε... οι δρόμοι συνεχίζονται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. 
Αυτό είναι το όμορφο στη ζωή, βαδίζεις και δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις, δεν ξέρεις με ποιόν, με τι θα διασταυρωθείς στο δρόμο σου. Πάντα σε περιμένει μια έκπληξη, πάντα κάτι καινούριο να σε γεμίζει εμπειρίες, να σου δώσει εφόδια για να συνεχίσεις....
Σου λείπει... και αυτό είναι καλό! καλό γιατί αυτά που σου λείπουν είναι πάντα πράγματα που σε άγγιξαν, πράγματα που ομόρφυνα τη ζωή σου και σου προσέφεραν αξέχαστες αναμνήσεις...


Μια φορά...
Μια στιγμή....
                                                    Ποτέ ξανά.....

Πίστεψε στη μαγεία!!!!

Ένας χορός, ένας ατελείωτος χορός, σε μια μουσική μελωδική.....
Εσύ, εγώ μαζί χέρι-χέρι να κινούμαστε στους ήχους, να ακολουθούμε το ρυθμό...
Όπως οι πεταλούδες παρασυρμένες από τον άνεμο, αφημένες στη βούλησή του έτσι κι εμείς ανάλαφροι κινούμαστε...μαζί.
Βήματα...σταθερά, ανάλαφρα...όπως η ζωή. 
Ρυθμικά. Άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά, όπως οι στιγμές που ζούμε που άλλοτε φαντάζουν αιώνες και άλλοτε μια στιγμή.
Με κοιτάς, χαμογελάς, ξέρεις το ρυθμό...ξέρω το ρυθμό... εναρμονισμένοι σαν καλοκουρδισμένο ρολόι μαζί χορεύουμε το τραγούδι, που ηχεί στα αυτιά μας τόσο γνώριμο και ταυτόχρονα τόσο ξεχωριστό.
Σε κοιτώ, στιγμές μοναδικές, στιγμές δικές μας όπου τα λόγια είναι περιττά στιγμές που τα μάτια τα λένε όλα και ας μην έχουν φωνή...στιγμές που η ψυχή αντικατοπτρίζεται στα βλέμματα.
Εγώ και εσύ... τα βήματά μας, ο ρυθμός μας...
Μόνοι....αφημένοι σε αυτή τη μαγεία ζούμε ένα παραμύθι...
Δεν θα τελειώσει ποτέ...δεν θέλω να τελειώσει.
Παρασυρμένοι σαν σε στρόβιλο, παρασυρμένοι από το ρυθμό των συναισθημάτων...κινούμαστε με σιγουριά.... "θα σε κρατώ".... "θα είμαι κοντά σου"... είναι ο ρυθμός μας, κανένας δεν μπορεί να μπει ανάμεσά μας, κανένας δεν μπορεί να χαλάσει αυτή την αρμονία...είναι κάτι ξεχωριστό....
Πίστεψέ το. Πίστεψε σε αυτή τη μαγεία που σε περιτριγυρίζει και δεν θα χάσεις...
Αφέσου...Δώσου ολοκληρωτικά. Για μια φορά μην σκέφτεσαι τίποτα ξέχνα τα πάντα και ζήσε αυτή την ένωση...
Χαμογέλα. 
Δεν είναι όνειρο....μα ακόμη κι αν είναι δεν πειράζει, είναι τόσο μοναδικό που αξίζει να το νιώσεις, αξίζει και ας ξυπνήσεις μετά.
Όλα άλλωστε είναι ένα παραμύθι που κάποτε τελειώνει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
Στροβιλίσου λοιπόν, άσε τη ψυχή σου να απελευθερωθεί, άσε την καρδιά σου να χτυπά στον ρυθμό, άσε το σώμα σου να κινηθεί στη μελωδία.
Αφέσου...
Ζήσε το με όλες τις αισθήσεις και πίστεψέ με δεν θα το μετανιώσεις....
Ζήσε το παραμύθι...
Ζήσε το όνειρο...
Ζήσε τη μαγεία.... 
ΖΗΣΕ!

Αυτή τη νύχτα.....

Υπάρχουν πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου..μέρη που έχω επισκεφτεί και..παντού τα ίδια, τα τοπία αλλάζουν,οι άνθρωποι όμως; 
Υπήρχε ένα θηρίο μέσα μου...το έδιωξα...τώρα είμαι ελεύθερος...ή έτσι πίστευα... γιατί τώρα στράφηκε εναντίον μου και με καταδιώκει...και δεν ξέρω τι να κάνω.

Έκανα πράγματα για τα οποία μετανιώνω, πράγματα που δεν μπορούν να συχωρεθούν, ούτε και να ξεχαστούν.
Όσος χρόνος κι αν περάσει αυτά εκεί αναλλοίωτα να μου θυμίζουν...πράξεις...καταστάσεις.
Εσύ είσαι κοντά μου...πάντα ήσουν...μου έστειλε βοήθεια...με βοήθησες όμως;
Βγάλε με από αυτό το αδιέξοδο...

Πάρε αυτή τη νύχτα, τύλιξε την γύρω μου σαν σεντόνι, προστάτεψε με, ξέρω πως δεν θα με συγχωρέσεις αλλά...
χρειάζομαι ένα μέρος να κοιμηθώ..είμαι απροστάτευτος στον κόσμο, κόκκος άμμου στο σύμπαν, αβοήθητος, μόνος, απελπισμένος.
Αυτή τη νύχτα άσε με έστω να ξαπλώσω στο δρόμο...Το ξέρω είμαι ασυγχώρητος...αλλά ελπίζω, ελπίζω ότι θα μου δοθεί έστω λίγη γαλήνη, λίγη ηρεμία....το χρειάζομαι. 


Υπάρχει ένα παιχνίδι που έπαιξα και κανόνες που αθέτησα για να μπορέσω να επιβιώσω, γιατί έτσι κανείς τα καταφέρνει...παιχνίδι της ζωής ή παιχνίδι η ζωή;
Έκανα πολλά πολλά λάθη, αλλά τουλάχιστον ήταν δικά μου.
Αυτή τη νύχτα θέλω να νιώσω καλά, προστάτευσε με, μην με συχωρέσεις απλά δέξου με, δώσε μου τη γαλήνη που η ψυχή μου αναζητά έστω μόνο γι αυτή τη νύχτα.


Λίγη γαλήνη... σε παρακαλώ...


Λίγη γαλήνη......

Kενό....

Κενός... κενός δίχως ψυχή, δίχως μυαλό.... ένα σώμα παρασυρμένο από τα πάθη, παρασυρμένο από τις απολαύσεις της ζωής.
Καιρό τώρα δεν ζει απλά υπάρχει...
Δεν σκέφτεται, απλά ενεργεί.
Στοχεύει...πουθενά και παντού.
Σκοπός...ένας, απλός και ρηχός. Η ικανοποίηση του εγώ, της αυταρέσκειας.
Συναισθήματα ψεύτικα, λόγια που απλά λέγονται για να υποθούν.
Απέχθεια για τους γύρο, αδιαφορία, υποβάθμιση των πάντων. 
"Εγώ, κανένας άλλος".. Πιστεύει αλλά τελικά; Κάνει λάθος; Ναι. Η λύση βρίσκεται αλλού,μακριά από εκεί που στοχεύει, η πορεία που χαράσει παρεκλύει από την αρχική.
Υπάρχει. Τίποτα περισσότερο
Ζει; Ζούσε! 
Τώρα βιώνει μια αυταπάτη, μια ουτοπία που αργά η γρήγορα θα τελειώσει και αν δεν δράσει γρήγορα θα χαθεί σε μια άβυσσο όπου πια τίποτα δεν θα έχει νόημα. 


Είναι σαν μια φυσαλίδα που σιγά-σιγά αναβαίνει και πλησιάζει στην επιφάνεια όπου τελικά θα διαλυθεί τόσο απλά, τόσο γρήγορα.


Ποτέ σου δεν κατάλαβες, δεν κατάλαβες τους ανθρώπους, δεν κατάλαβες τη ζωή.... Βέβαια δεν είναι αργά, ακόμη προλαβαίνεις... 

Τίποτα δεν σε κρατάει πίσω......

Μια ιστορία τελειώνει μια άλλη αρχίζει... αυτή είναι η ζωή τιποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο... μια ρουτίνα.... ρουτίνα αποφάσεων...ρουτίνα πράξεων... 
Είσαι ότι κάνεις... η ζωή σου είναι οι πράξεις σου, αυτό άλλωστε είναι που μένει.... Φρόντισε να κάνεις τις σωστές...
O χρόνος κυλάει μαζί του και η ζωή σου... Μην στέκεσαι και κοιτάς το παρελθόν, δεν θα αλλάξει... ότι ήταν να γίνει έγινε. Καλώς ή κακώς.... 
Βλέπεις μπροστά... προχωράς στη ζωή σου και κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά σου ζεις, για εσένα και για κανέναν άλλον..... Νομίζω ήρθε η ώρα...  
Όσο δύσκολο και αν είναι σκέψου πως κάποιοι το κάνουν να φαίνεται τόσο εύκολο....Γιατί όχι και εσύ; Τι σε εμποδίζει; Τι σε κρατάει πίσω; Λόγια; Τι λόγια είναι αυτά που έχουν τι δύναμη να κάνουν κάτι τέτοιο... Τα λόγια χάνουν την αξία τους όταν έρχονται αντιμέτωπα με τις πράξεις και αυτές δεν σε κρατάνε... Ποτέ δεν σε κράτησαν... Αλλά εσύ άκουγες τα λόγια...

Η καρδιά μιλάει πρώτη.... επιπόλαιη και αυθόρμητη όπως πάντα...
Το μυαλό στη συνέχεια.... βάζει μια τάξη... ζυγίζει την κατάσταση....
Η λογική είναι αυτή που ακολουθεί και σε βγάζει από το αδιέξοδο αυτή που ξέρει την απάντηση αυτή που ξέρει τι να κάνεις... 
Οι πράξεις σου απόρροια όλων των παραπάνω υπακούουν στη ψυχή σου καθώς εκείνη είναι που αποφασίζει τι είναι καλό για εσένα και ποτέ δεν κάνει λάθος.... ποτέ... όλα τα άλλα μπορεί αλλά εκείνη όχι.
Γι αυτό πρέπει να περιμένεις πριν κάνεις κάτι πριν πάρεις μια απόφαση που θα επηρεάσει τη ζωή σου. Χάραξε εσύ το δρόμο που θέλεις να ακολουθήσεις και μην ακολουθείς μονοπάτια άλλων. 

Μπορεί να μετανιώσεις στιγμιαία που δεν έπραξες διαφορετικά αλλά ο χρόνος μόνο θα δείξει αν έπραξες σωστά... Όπως και αν έχει το πράγμα ότι ήταν να γίνει έγινε. Η απόφαση που παίρνεις πάντα είναι η σωστή άσε τι λένε οι άλλοι μην σκέφτεσαι αν και αν... σκέψου εσένα και πες τέλος, αυτό δεν κάνουν άλλωστε όλοι...


Προχωράνε και εσύ μένεις πίσω; 
Κάνεις λάθος... Δεν μένεις πίσω... προχωράς παράλληλα απλά σε άλλο μονοπάτι, στο δικό σου μονοπάτι εκεί που σε οδηγούν τα δικά σου θέλω και οι δικές σου επιθυμίες εκεί που κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα.... 
Ίσως τα μονοπάτια συναντηθούν κάποτε ίσως και ποτέ... μην ελπίζεις για τίποτα μην περιμένεις τίποτα ζήσε.... και όταν βρεθείς σε κάποια διασταύρωση βλέπεις που θα σε οδηγήσει η ψυχούλα σου... o χρόνος αλλάζει τα πάντα.... δώσε του μια ευκαιρία και θα δεις πως θα σε εκπλήξει.... 

Θα φύγω....

Ζούμε στιγμές που δεν θα ξαναζήσουμε, έχουμε ευκαιρίες που δεν θα μας ξαναπαρουσιαστούν. Τις ζούμε και μετά; Τις αναπολούμε...τις θέλουμε πίσω, θέλουμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω σε αυτές και να τον σταματήσουμε εκεί, εκεί που το χαμόγελο ήταν σχηματισμένο στο πρόσωπό μας, εκεί που ήμασταν ευτυχισμένοι, που περνούσαμε καλά και δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο.

Άνθρωποι περνούν από τη ζωή μας και μας στιγματίζουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, συμβάλουν στη δημιουργία των αναμνήσεών μας, στην υλοποίηση των ονείρων μας ή ακόμη και στη δημιουργία νέων.

Ο κόσμος σαν ένα, δίχως σύνορα, δίχως διαφορές μας καλεί..μας καλεί να τον γνωρίσουμε, να ανακαλύψουμε τα μυστικά του και να απολαύσουμε τις ομορφιές του...

Κάθε μέρος κάτι νέο, κάθε μέρος εμπειρία, κάθε μέρος μαγεία....

Ταξιδιώτης στον κόσμο, συλλέκτης αναμνήσεων....

Το πάθος μου..η ζωή μου...Μια βαλίτσα στο χέρι και τρέχω να ζήσω, να γνωρίσω, να μάθω...Άνθρωπος δίχως σπίτι...μόνιμος ταξιδιώτης....

Μια μέρα θα φύγω..θα τα αφήσω όλα πίσω και θα φύγω γιατί δεν ανήκω σ'ένα τόπο, ή ίσως δεν τον έχω βρει, αλλά το σπίτι μου είναι όλος ο κόσμος, όπου υπάρχει χαρά, όπου υπάρχουν καλόκαρδοι άνθρωποι γεμάτη όρεξη για ζωή.. εκεί που ο ήλιος λάμπει όχι στον ουρανό αλλά στις καρδιές των ανθρώπων...Γιατί μόνο σε αυτά τα μέρη η ζωή αποκτά νόημα..

Θα φύγω... 

Αληθινά συναισθήματα

Σκεύτεσαι...."Τι συμβαίνει γύρω μου;"
"Τι αλλάζει;"
Όλα γίνονται τόσο γρήγορα που είναι αδύνατο να τα καταλάβεις, δύσκολο να προσαρμοστείς, να τα αφομοιώσεις και να μπορέσεις τελικά να ανταποκριθείς.


Δεν υπάρχει ειλικρίνεια στους ανθρώπους, είναι κάτι που απλά εκλείπει από το DNA τους και για το οποίο δεν είναι ικανοί...

Όταν θέλεις κάτι απλά ζήτα το.
Όταν δεν θέλεις κάτι πες το...τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα...
Τα απλά λόγια κρύβουν τα μεγαλύτερα νοήματα...
Πίσω από τις πιο απλές λέξεις βρίσκονται τα πιο έντονα και αληθινά συναισθήματα...


Σκέψου λίγο τα μικρά παιδιά, τόσο αγνά, τόσο απλά. 
Οι κουβέντες τους απλές ο λόγος τους λιτός και παρόλα αυτά ξεστομίζουν τις μεγαλύτερες αλήθειες με αφοπλιστική ευκολία. Όμως, με τα χρόνια αυτό χάνεται και τη θέση του παίρνουν βαρύγδουπες εκφράσεις που στο μόνο που αποσκοπούν είναι να κρύβουν όσο πιο βαθιά μπορούν αυτό που θέλουν να πουν, μιλούν με παρομοιώσεις, μιλούν με συνειρμούς, εγκιβωτίζουν ιστορίες ώστε να παρασύρουν τον ακροατή από το να αντιληφθεί την ωμή αλήθεια, ίσως ακόμη να τον βάλουν σε σκέψεις και να τον οδηγήσουν σ' ένα χάος εναλλακτικών, να τον γεμίσουν αμφιβολίες και τελικά να τον κάνουν απλό δέκτη που ενστερνίζεται ότι του πασάρουν δίχως δεύτερη σκέψη.


Πόσο εύκολο είναι να χειραγωγείς τους άλλους.
Πόσο εύκολο να τους κάνεις να πιστεύουν πως έχεις δίκαιο. 
Μια τέχνη που σου διδάσκει η ζωή και την εμπλουτίζεις με τα χρόνια.


Η παιδική αθωότητα εξαφανίζεται και η αλήθεια χάνεται μαζί της. 


Μια αλήθεια που αντικατόπτριζε τη πραγματικότητα, ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη από τα πρέπει της κοινωνίας, τους καθωσπρεπισμούς και τα συμφέροντα.


Και τώρα το μόνο που απομένει είμαστε εμείς που βουλιάζουμε στο βούρκο που δημιουργήσαμε... και που αν δεν δράσουμε γρήγορα τελικά θα χαθούμε.. 

Always look on the bride side of life

Φτάνεις σ'ένα σημείο που λες "Δεν μπορεί κάποιος μου κάνει πλάκα!".

Πέφτεις από τα σύννεφα και προσγειώνεσαι στη πραγματικότητα και τώρα τι; 

Τίποτα καλέ! Have fun! 

Τι είναι έτσι κι αλλιώς η ζωή; Μια φάρσα, ένα αστείο λίγος χρόνος που σου δόθηκε για να ζήσεις και όχι να κλαις τη μύρα σου και να καταριέσαι τη τύχη και το πεπρωμένο σου.

Βγες, διασκέδασε, κουβέντιασε, ταξίδεψε, ερωτεύσου, πόνεσε, χόρεψε κάνε τρέλες, πες αυτά που σκεύτεσαι και πραγματοποίησε τις επιθυμίες και τα όνειρά σου! 

Κάνε ότι σε ευχαριστεί πιο πολύ και δώσε το 100% του εαυτού σου σε αυτό, καθώς μόνο με αυτό το τρόπο θα ανταμειφτείς στο έπακρο. 

Ενώ κάποιοι λένε "χρήματα υπάρχουν" εγώ λέω χρόνος υπάρχει, χρόνος για να κάνεις ότι επιθυμείς και πίστεψέ με αυτός είναι ο πιο σημαντικός, ο πιο αληθινός αυτός που στο τέλος επικρατεί. 

Γιατί μόνο ο χρόνος που χρησιμοποιήθηκε για να είσαι εσύ ευτυχισμένος είναι αυτός που σε γεμίζει με όμορφα συναισθήματα και με αξιομνημόνευτες εμπειρίες και αναμνήσεις.

Και μην ξεχνάς πως στη ζωή τα μικρά πράγματα είναι πιο σημαντικά.

Αυτό που αγγίζει τη ψυχή σου έχει τη μεγαλύτερη αξία....αυτό που ακουμπάει τις ευαίσθητες χορδές σου και σε γεμίζει με μελωδίες που ζωγραφίζουν ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό σου.....

Μια στιγμή είναι τόσο σημαντική που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή.

Μην φοβάσαι να τη ζήσεις γιατί η ζωή μπορεί να αλλάζει κάποιες φορές προς στο χειρότερο αλλά όχι για πολύ γιατί η ψυχή σου δεν θα το αφήσει αυτό να συμβεί...γιατί η ψυχή σου θα αναζητά αυτό το κάτι που θα της δώσει πνοή που θα την συναρπάσει και δεν θα σταματήσει μέχρι να το βρει....

Και όταν το βρει μην ανησυχείς, θα το έχει κοντά της για πολύ καιρό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...

Το μόνο που έχεις να κάνεις εσύ είναι να σκεύτεσαι τι θετική πλευρά τη ζωής...

Σκεφτόμαστε θετικά..Ζούμε θετικά!

Απλά χαμογέλα!!!

Μια νέα πραγματικότητα....

Ζούμε σ' έναν κόσμο όπου ο καθ' ένας κοιτάει τον εαυτό του, την πάρτη του, και γιατί άλλωστε να μην το κάνει; Όταν νοιάζεσαι για τους άλλους και δίνεις και δίνεις κάποια στιγμή αδειάζεις δεν έχεις κάτι παραπάνω να δόσεις.... 
Η ψυχή σου έχει στεγνώσει και η απογοήτευση σε κυριεύει..και έπειτα κενό... 
Το απόλυτο κενό, δεν ξέρεις που βαδίζεις, δεν έχεις στόχους, δεν έχεις θέλω...
Aκροβατείς στο κενό με γνώμονα σου μια πληγωμένη καρδιά και οδηγό σου ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ;
Δεν καταλαβαίνεις, ποτέ δεν θα καταλάβεις τι κρύβεται πίσω από τις διάσπαρτες κουβέντες, πίσω από τα έντονα βλέμματα...πίσω από αυτά τα μάτια που ξέρουν τόσα πολλά και κρύβουν άλλα τόσα....
Ζεις μια πραγματικότητα που ποτέ σου δεν πίστευες πως υπάρχει... συνειδητοποιείς πράγματα που ούτε στα πια τρελά σου όνειρα δεν θα μπορούσαν να εμφανιστούν. 
Αναρωτιέσαι μα πόσο πια; Μέχρι που μπορεί να φτάσει; 


Και μετά...Μίσος...Αυτό νιώθεις...μίσος γιατί πίστεψες, μίσος γιατί ένιωσες, μίσος γιατί...γιατί απλά νόμισες πως πια ίσως κάτι θα άλλαζε.


Και μετά; Αδιαφορία για όλα, μια απαξίωση των πάντων, ένας εκμηδενισμός των αξιών, ένας χλευασμός για όσα αντικρίζεις και ακούς.


Το σκηνικό του ονειρικού παραμυθιού σου έχει καταρρεύσει.. όλα είναι μπροστά σου γυμνά από καλλωπιστικά στοιχεία και δεν ξέρεις τι να κάνεις...το όνειρο έσβησε..η φλόγα μέσα σου τρεμοσβήνει έτοιμη κι αυτή να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια και να παραδοθεί στην αθλιότητα του τοπίου.
Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω...
Η εποχή της αθωότητας έχει πια τελειώσει δίνοντας τη σκυτάλη σε μια εποχή όπου βασιλεύει ο ατομικισμός και έρμαιά του όλοι λειτουργούν σαν ζώα και έτσι αντί να προχωράμε μπροστά πάμε πίσω, η φύση μας ξυπνά και συνειδητοποιούμε πως ένας θα αντέξει στο τέλος... 
Είναι λοιπόν όλα ένα παιχνίδι εντυπώσεων μια διαρκή μάχη επικράτησης όπου ο νικητής κερδίζει μια θέση στο βάθρο της μοναξιάς και ο ηττημένος καταντά έρμαιο που άγεται και φέρεται.


Σε τέτοιο κόσμο ζούμε...και είναι τρομακτικό... Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική μα αν κοιτάξεις γύρο σου θα το δεις! Είναι παντού σε κάθε τομέα της ζωής σου σε κάθε σου βήμα...Δεν μπορείς να το αποφύγεις πρέπει να ζήσεις με αυτό και να το πολεμήσεις...δεν πρέπει να αφεθείς τόσο εύκολα.. 


Δεν θα είσαι υποχείριο κανενός αλλά κύριος του εαυτού σου.... Αν τελικά στο τέλος θα καταφέρεις κάτι αυτό δεν μπορώ να το ξέρω...Ίσως μείνεις μόνος σου σαν λύκος μέσα σε κοπάδι προβάτων ίσως πάλι και όχι...ίσως ηγηθείς μιας νέας εποχής όπου η αξιοπρέπεια θα υφίσταται πάλι και η καθημερινότητα δεν θα είναι τόσο άψυχη τόσο απρόσωπη και ταυτόχρονα τόσο μοναχική, άχρωμη και άδεια.


Ας ξεφύγουμε επιτέλους από αυτή την εποχή και ας κινηθούμε σε άλλους ορίζοντες σ' ένα κόσμο όπου ο καθένας μας θα νιώθει ευτυχισμένος και γεμάτος, γεμάτος στη ψυχή του γεμάτος στην καρδία του...

Ζω ένα παραμύθι δίχως φράκτες!!

Βαρέθηκα πια! Βαρέθηκα τα πρέπει, βαρέθηκα τους κανόνες.

Ζούμε σε μια κοινωνία μασκαράδων, κανένας δεν είναι ο εαυτός του κανένας.... Όλοι κρύβονται πίσω από προσωπεία, φορούν μάσκες ψεύτικων συναισθημάτων και μιλούν με λόγια άλλων.

Δεν νιώθουμε πια, κι αν το κάνουμε το κρύβουμε, φοβόμαστε μήπως μας καταλάβουν μήπως καταλάβουν τι πραγματικά νιώθουμε και μας κοροϊδέψουν αλλά το μόνο που κάνουμε τελικά είναι να κοροϊδεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Οι άνθρωποι κοροϊδεύουν το οτιδήποτε αληθινό το οτιδήποτε εκπέμπει συναισθήματα. 

Η ζωή απαιτεί αυστηρότητα, απαιτεί πρόσωπα ανέκφραστα, ψυχές κλειδωμένες, καρδιές άκαμπτες.

Γιατί αν δεν είσαι έτσι πάει! Χάνεσαι, σε εκμεταλλεύονται, αδιαφορούν για την ύπαρξη σου....είσαι ένας εξωγήινος σ' έναν κόσμο που το να δείχνεις τα πραγματικά σου συναισθήματα φαντάζει εξωπραγματικό.

Μεγαλώσαμε με τα πρέπει αλλονών και αυτά πληρώνουμε γιατί αντί να τα απωθήσουμε τα ενστερνιστήκαμε και τα κάναμε κομμάτι του είναι μας, κομμάτι της ζωής μας.

Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να κάνω αυτό που νιώθω, να εκφράσω τα συναισθήματά μου όπως αυτά είναι στην καρδιά και το μυαλό μου αλλά το μόνο που έλαβα ήταν... τίποτα!

Ήταν μια αδιαφορία μια απομάκρυνση...

Η αλήθεια πονάει... 

Η αλήθεια έχει τεράστια δύναμη και κάνει τους ανθρώπους να δειλιάζουν μπροστά της..και έτσι δεν την θέλουν..δεν την γουστάρουν! προτιμούν να ζουν στο παραμύθι που έχουν πλάσει και το οποίο είναι καλά περιορισμένο μέσα στους φράχτες των <<πρέπει>>...

Σχέσεις ανθρώπινες, σχέσεις χτισμένες σε ψέματα...

Λέω την αλήθεια, λέω ό,τι νιώθω κι ό,τι σκέφτομαι και το πληρώνω καθημερινά.... 

Ζω ένα παραμύθι δίχως φράκτες....

Ως πότε όμως; Ως πότε θα αντέχω αφού κανένας δεν το εκτιμά; 

Δεν ξέρω... Πάντως αρνούμαι να κλείσω τους διακόπτες και να λειτουργώ βάσει κανόνων γιατί όσες φορές το έκανα ένιωθα μόνο κενό μέσα μου.... Ίσως βέβαια αυτό να είναι το ζητούμενο, η άμυνα από την πραγματικότητα, η άμυνα από την αλήθεια...

Λέω <<Θα κάνω αυτό που νιώθω κι ας είναι και λάθος... τουλάχιστον θα είναι δικό μου λάθος και όχι απόρροια κάποιου ''πρέπει''>> 

Και μια φωνή μέσα μου απαντά << Ίσως δεν αξίζει>>

Αμφιταλαντεύομαι.... δεν ξέρω τι να ακολουθήσω...  

Και το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε!

Όλο τα ίδια και τα ίδια ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά ποτέ και το μόνο που κάνει είναι να επαναλαμβάνεται συνεχώς κάτι σαν σβούρα που στροβιλίζει στο κεφάλι σου... 
Ως πότε; Μα πραγματικά δεν γίνεται να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα.
Δηλαδή όλοι κόπιες; Κλώνοι των χειρότερων προτύπων;
Λες κάποια στιγμή δεν μπορεί θα φτάσει σε ένα τέλος, αλλά όχι σιγά μην φτάσει ποτέ.
Και γιατί να φτάσει άλλωστε; 


Οι νόμοι της ζούγκλας πρωταγωνιστές στο <<παιχνίδι>> της επιβίωσης.
Ο πιο δυνατός, ο πιο δολοπλόκος, ο πιο πονηρός, ο πιο ύπουλος, ο πιο ανήθικος κερδίζει! 
Είναι σαν τα παράσιτα που σιγά σιγά τρώνε τον ξενιστή τους...
Let's put an end, ένα τέλος σε όλα αυτά. Μπορούμε;
Μάλλον όχι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κλείσουμε τα μάτια και να σκεφτούμε...
What the hell?!? και όταν τα ανοίξουμε να δούμε απλά μια νέα πραγματικότητα...
Μια πραγματικότητα που όλα όσα μας ενοχλούσαν είναι απλά πιόνια του δικού μας παιχνιδιού, μαριονέτες της δικής μας παράστασης όπου τους κανόνες τους ορίζουμε εμείς, όπου εμείς κινούμε τα νήματα και απλά αυτή η μάζα δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από άλλο ένα κουτί στο ράφι των παιχνιδιών έτοιμο να ικανοποιήσει το σκοπό της ύπαρξής του. 

Ταξιδιώτης στον ουρανό**

Όταν το μόνο πράγμα που θέλεις να κάνεις είναι να κλείσεις τα μάτια σου και να αφεθείς....
να βρεθείς στον ουρανό...
να πετάς ανάμεσα στα σύννεφα...
τότε θα είσαι ελεύθερος και όλα τα προβλήματά σου θα εξαφανιστούν....


Μόνος...
Ελεύθερος...


Τότε το μόνο που ακούς είναι η καρδία σου......
Το μόνο που σε συντροφεύει είναι η σκέψη σου...
Το μόνο που σε συμβουλεύει είναι η καρδιά σου....
Εκεί δεν έχεις τίποτα και την ίδια στιγμή έχεις τα πάντα....Είσαι πλήρης...Ευτυχισμένος...
Είναι ωραίο κάποιες φορές να βρίσκεσαι σ΄ ένα συννεφάκι και απλά να καθοδηγείσαι από τον άνεμο...Αυτός ξέρει καλύτερα άλλοτε πιο γρήγορα.. άλλοτε πιο αργά σε καθοδηγεί....
Όσo μακριά κι αν σε πάει η ευτυχία δεν θα εξαφανιστεί γιατί απλά δεν υπάρχει ευτυχία γύρω σου δεν υπάρχει ευτυχία στα μέρη που περνάς αλλά μέσα σου.. εκεί κατοικεί...
Παρόλα αυτά εσύ είσαι ευτυχισμένος όπου κι αν βρεθείς γιατί απλά πάντα μέσα σου έχεις αυτό το υπέροχο συναίσθημα που σε μαγεύει και σε κάνει να εκτιμάς τα πάντα γύρο σου....
Μην φοβάσαι λοιπόν να φύγεις μακριά...γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να αποφύγεις να δεις και να αγαπήσεις νέα πράγματα και να ζήσεις εμπειρίες που θα συμπληρώσουν το παζλ της ζωής σου.


Να πετάς στα σύννεφα...να ενώσεις το παζλ της ζωής σου με στιγμές όμορφες, γλυκές..γεμάτες χρώματα, μελωδίες.....


Και η καρδιά σου απλά θα χτυπά...και εσύ θα ταξιδεύεις..ένας συλλέκτης αναμνήσεων στον ουρανό που λέγεται ζωή..στα σύννεφα, τις ευκαιρίες που σου δίνονται...
Και από σύννεφο σε σύννεφο ανάμεσα στα αστέρια στο και χάος του μπλε ουρανού στο χάος του κόσμου θα ζεις ελεύθερος...
Και κάποια μέρα θα καταλάβεις πως η ζωή σου, σου ανήκει...

Ίσως κάποια μέρα μάθει...........

Ήταν πολύ μικρή για να γνωρίζει τι ζωή...και παρόλα αυτά δεν φοβόταν να την ζήσει... 

πληγωνόταν και δεν την ένοιαζε αυτή απλά έδινε αγάπη...συγχωρούσε και κοιτούσε με αισιοδοξία το μέλλον... 

όλα θα ήταν τέλεια..

οι δυσκολίες θα περνούσαν...

τα όνειρα θα γινόντουσαν μια μέρα πραγματικότητα...

αυτό όμως δεν συνέβαινε... 

Οι δυσκολίες και οι απογοητεύσεις εμφανιζόταν συνέχεια μπροστά της και εκείνη λες και είχε ξεχάσει το παρελθόν δεν αντιδρούσε απλά ανεχόταν τα πάντα και έλεγε " δεν πειράζει έτσι είναι η ζωή κάτι εγώ θα κάνω λάθος... ίσως δεν προσπαθώ αρκετά!" και συνέχιζε να ζει μια ζωή άγνωστη γι αυτή.... μια ζωή που δεν ήταν πάντα καλή μαζί της παρόλο που εκείνη προσπαθούσε να δίνει τον καλύτερό της εαυτό...

Ώσπου πέρασαν τα χρόνια και το κοριτσάκι πια μεγάλωσε.... μια μέρα εκεί που καθόταν άρχισε να αναρωτιέται για το παρελθόν της και έψαχνε σημειώσεις, τετραδιάκια....

μετά από μερικές ώρες γνώριζε... 

Γνώριζε πως η ζωή είναι κάτι περίεργο, ένα μυστήριο αλλά και μια δίνη που αν δεν φερθείς έξυπνα σε παρασέρνει...

Και αυτή βρισκόταν μέσα σε αυτή τη δίνη αν και δεν το ήξερε μέχρι τότε... τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια γεγονότα με άλλα πρόσωπα και άλλα σκηνικά...μια παράσταση χιλιοπαιγμένη μια παράσταση με το ίδιο συναίσθημα.... 

τόσα λάθη ξανά και ξανά...
Τόσα όνειρα...τόσες υποσχέσεις...τόσες αποφάσεις που ποτέ δεν πάρθηκαν....

Ήταν μικρή και δεν γνώριζε..τώρα όμως....? 

Δεν υπήρχε δικαιολογία... δεν έπρεπε να αφήσει τόσο χρόνων σκέψεις να χαθούν...

έπρεπε να της υλοποιήσει... Πρέπει να τις υλοποιήσει γιατί ίσως με αυτό τον τρόπο πια μάθει....

......................................

......................................

να ζει τη ζωή......

......................................απλά για εκείνη...........

....Το Ταξίδι Συνεχίζεται...

Και προχωράς σταθερά δίχως δυσκολία.. είσαι αποφασισμένος... 

δεν θα κάνεις λάθος....δεν μπορείς να κάνεις λάθος....δεν μπορεί να κάνει λάθος...

Όλα είναι τόσο ξεκάθαρα... ξεκάθαρα στο μυαλό ξεκάθαρα στην καρδία σου...

Το τραγούδι...

Τικ-τακ

Σε καθοδηγεί...

ο ρυθμός... πάντα εκεί ... πάντα εκεί για εσένα...

Αποκοιμιέσαι ξανά.... ονειρεύεσαι το ταξίδι ανάμεσα στα αστέρια... ονειρεύεσαι την ευτυχία... 

αγγίζεις το φεγγάρι..έφτασες?

Η καρδιά χτυπά...

Ο ρυθμός δεν σταματά...

Τικ-τακ...

Εφτασες?

Ανοίγεις τα μάτια το ταξίδι δεν έχει τελειώσει αλλά είσαι πιο κοντά... ο έναστρος ουρανός είναι εκεί για εσένα... λαμπερός... σου δίνει αισιοδοξία...

Θα τα καταφέρεις...λίγο ακόμα...

Άκου...

Δεν σε ξεχνά ποτέ...

Τικ-τακ

Είναι εκεί πάντα για εσένα...

μην φοβάσαι...

το λεωφορείο δεν είναι λάθος δεν μπορεί να είναι λάθος...

Ακολουθώντας αυτό τον χτύπο αυτή τη μελωδία μόνο σωστές επιλογές μπορείς να κάνεις...

Μην φοβάσαι...

Εξάλλου όποιο μονοπάτι και αν ακολουθήσεις στο φεγγάρι θα σε οδηγήσει...

Ίσως πιο γρήγορα... ίσως πιο αργά...

Πάντως εκεί θα καταλήξεις...

Εκεί όπου η καρδία σου θα βρει το καταφύγιο που αναζήτα...

Τικ-τακ

La battre de mon Coeur**

Είναι νύχτα...αύριο μια νέα μέρα...μια νέα ευκαιρία για ζωή...

Είναι νύχτα και ο ουρανός γεμάτος αστέρια...θυμίζουν πολλά... απλώνονται σαν χάρτης μπροστά μας και μας οδηγούν βήμα-βήμα πιο κοντά στο στόχο...το φεγγάρι...τον απόλυτο προορισμό...

όμως δεν μπορείς να φτάσεις εκεί απευθείας... θα ήταν εύκολο... δεν θα είχε νόημα... δεν θα είχε αξία...

Βήμα-βήμα πρέπει να προχωρήσεις...

Να προχωρήσεις σε δύσβατα μονοπάτια...

Αλλά άκου!

Άκου τι γλυκό τραγούδι σε συνοδεύει...σε καθοδηγεί....

Δεν ακούς; 

Σςςςς...

Άκου....

Ναι! είναι η καρδιά σου!

Άκου την..

Ο ρυθμός της ζωής...της ζωής σου!

Μοναδικός για τον καθ' ένα... μοναδικός για εσένα....

Άκου... αυτός θα σε πάει όπου θέλεις....παντού...

Άκου το...

Βαθιά μέσα σου...

Ξέρει τι πρέπει να κάνει, που να σε οδηγήσει... δεν θα σε απογοητεύσει...

Μην φοβάσαι... απλά ακολούθησέ το...

Ακολούθησέ το και το ταξίδι στον έναστρο ουρανό...το ταξίδι στη ζωή για εσένα μόλις ξεκίνησε....

καλό δρόμο....

τικ-τακ

τικ-τακ

....

** Toi + Moi **

Εγώ και εσύ... στον κόσμο..μαζί..να ζούμε..να κάνουμε όνειρα, να τα υλοποιούμαι... να ξεφύγουμε μακριά από όλα, να αδράξουμε τις ευκαιρίες. Να κάνουμε ό,τι θέλουμε, όλα είναι δυνατά, όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν αρκεί να τα επιθυμούμε. 

Μαζί θα αλλάξουμε τον κόσμο, τον κόσμο μας.

Η ελπίδα για εμάς θα αποτελέσει όπλο.... 

Η ζωή είναι σαν ένας χορός που πρέπει να συμμετάσχουμε ώστε να περάσουμε καλά..εσύ, εγώ... αρκεί να θέλουμε να χορέψουμε τον πιο όμορφο χορό... 

Άκουσε με..η ζωή είναι μπροστά μας όμορφη και μας περιμένει... 

Ένας κόσμος απλώνεται μπροστά στα μάτια μας...δεν πρέπει να φοβόμαστε αλλά να αποφασίσουμε να ζήσουμε μια όμορφη ζωή...να ανοίξουμε την καρδιά μας σε νέα πράγματα όσο πληγωμένη και αν είναι πρέπει να πιστέψουμε πως θα είναι ευτυχισμένη από εδώ και πέρα...  

Άκουσε με...το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάρουμε την απόφαση πως θα οδηγηθούμε σε ένα ταξίδι πέρα από τα πιο τρελά μας όνειρα και θα γράψουμε τη δική μας ιστορία.

Μια νέα ζωή μας περιμένει...ένας κόσμος έτοιμος να υποδεχτεί τα όνειρά μας και να πλαστεί σύμφωνα με τα πιο βαθιά μας θέλω, τις πιο κρυφές μας επιθυμίες και έτσι να αποτελέσει καταφύγιο για εσένα... για εμένα... για εμάς... για τη δική μας ιστορία... για το δικό μας όνειρο... για το δικό μας ταξίδι...για τον χορό μας.... μια πραγματικότητα ομορφότερη από κάθε άλλη φορά...μια ζωή ξεχωριστή... εσύ και εγώ..... 

**HAPPY 2011**

"Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι τελικά τόσο τuχεροί ώστε να συνειδητοποιούν πότε τους δίνεται η τελευταία ευκαιρία για να την αρπάξουν. Ίσως γιατί πάντα όλoι μας πιστεύουμε ότι θα έχουμε ακόμη μια." 

Έχεις συνειδητοποιήσει ποτέ πόσες ευκαιρίες έχεις χάσει; Πόσα όχι έχεις πει; Πόσες φορές έχεις δυστάσει να κάνεις κάτι που ήθελες πολύ απλά και μόνο γιατί σκέφτηκες..."Δεν βαριέσαι και αύριο μέρα είναι!"; Οι ευκαιρίες έρχονται και φεύγουν, δεν περιμένουν! Τότε εσύ γιατί να περιμένεις; 

Πιστεύω πως πρέπει το 2011 να είναι μια χρονιά κατά την οποία θα κάνουμε όλες τις επιθυμίες μας πραγματικότητα! Όλα τα όνειρά μας θα πάρουν σάρκα και οστά και δεν θα μας νοιάζει τίποτα παρά μόνο να είμαστε ευτυχισμένοι!! Τελικά η ζωή πρέπει να είναι ένα μεγάλο party γιατί άμα την πάρεις πολύ σοβαρά δεν νομίζω πως θα κερδίσεις και πολλά...τουλάχιστον έτσι δίχνουν τα γεγονότα...

Έτσι εύχομαι το 2011 να είναι η πιο τέλεια χρονιά που έχει υπάρξει ποτέ, η πιο ανατρεπτική, η πιο αξιομνημόνευτη που θα μας χαρίσει ονειρικές στιγμές γεμάτες αγάπη και διασκέδαση.

Μια νέα χρονιά... 

Μια νέα αρχή... 

Το ημερολόγιο μηδένισε το ίδιο κι εμείς;;;

Σίγουρα ναι...!

Έτσι κι αλλιως αυτή είναι η ζωή! Γεμάτη ευκαιρίες που πρέπει να εκμεταλευόμαστε, γεμάτη προοπτικές που δεν πρέπει να αφήνουμε πίσω μας για κανένα λόγο! 

                                  ****2011****