Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Νύχτα.....

Νύχτα . Μια μέρα δίχως φως. Αυτό είναι. Οι άνθρωποι χάνονται σε αυτή γιατί δεν έχουν πια το φως, τον οδηγό τους.
Νύχτα, στη θάλασσα, το φεγγάρι καθρεφτίζεται, τόσο γοητευτικό, τόσο μοναδικό, τα αστέρια χιλιάδες, λαμπιρίζουν, τα είδωλα τους ανακλώνται στη σκοτεινή θάλασσα που αν και άγρια και μυστήρια σου δίνει μια οικία αίσθηση. Σου κρύβει πολλά, ενώ σου μαρτυρά πολλά άλλα, κάνει τη ψυχή σου να ανοίγει.
Νύχτα, που το μυστήριο βασιλεύει η ψυχή είναι το μόνο φως που φέγγει. Τότε που σε γεμίζει με αισθήματα που στο φως της ημέρες κρύβονται.
Νύχτα, θάλασσα, συναισθήματα, όνειρα, αναμνήσεις, θύελλα.
Οι άνθρωποι αδύναμοι στη δύναμη της φύσης, αδύναμοι να αντιδράσουν σε αυτό το μεγαλείο. Τόσο μικροί μπροστά στη φύση, τόσο αδύναμοι σωματικά μα τόσο δυνατοί ψυχικά. Ίδιοι φως στη νύχτα. Χαμένοι, έχοντας μόνο τις αισθήσεις τους για οδηγό, αλάνθαστες, οξυμένες, αισθήσεις που δέχονται τόσα ερεθίσματα. Ήχους, κύματα, αρώματα…. Θάλασσα απλωμένη σαν οφθαλμαπάτη τόσο όμορη, τόσο ξεχωριστή. Χαμένοι.
Νύχτα.
Αφέσου στη θύελλα των συναισθημάτων, στη θύελλα των αισθήσεων.
Χάσου στην άβυσσο, βυθίσου όλο και πιο βαθιά, ανακάλυψε τη ψυχή σου, απελευθερώσου, νιώσε το φως σου σε αυτή τη νύχτα.
Μόνος στη νύχτα, βλέποντας τη θάλασσα, χαμένος εσύ και η ψυχή σου.
Νιώσε, κλείσε τα μάτια και νιώσε… άκου ότι έχει να σου πει.
Απέραντη, αιώνια, μυστηριώδης σκοτεινή.. ανοίγει τη ψυχή που θέλει να φτάσει τη λάμψη των αστεριών, τη λάμψη του φεγγαριού που μες στη νύχτα είναι η μόνη ζωοδόχος πηγή… είσαι χαμένος.
Νιώσε, μην χάνεις την ευκαιρία, φτάσε τα αστέρια, άγγιξε τη ψυχή σου και η ευκαιρία θα είναι εκεί, η γαλήνη εκεί, η αγάπη…τα πάντα…εκεί…
Νύχτα, μόνο φως αυτό της ψυχής, χαμένοι με τη θάλασσα και τον ουρανό συμμάχους στην εξερεύνηση της ψυχής σου..

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Ποτέ Ξανά

Μόνο μια φορά, μια ευκαιρία, εσύ, εγώ..μια στιγμή. Ποτέ ξανά. 
Μια ευκαιρία. 
Λίγη ώρα, πολλά λόγια. Λίγος χρόνος, πολλά συναισθήματα.
Ποτέ ξανά...
Απορώ... ποτέ ξανά;
Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Σε έχει κοντά σε καταστάσεις και σε άτομα που δεν θέλεις αλλά σε απομακρύνει τόσο βίαια από αυτά που όντως επιθυμείς.
Οι δρόμοι χωρίζουν, ήταν απλά μια τυχαία συναντήσεις στο μονοπάτι της ζωής...τελείωσε... οι δρόμοι συνεχίζονται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. 
Αυτό είναι το όμορφο στη ζωή, βαδίζεις και δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις, δεν ξέρεις με ποιόν, με τι θα διασταυρωθείς στο δρόμο σου. Πάντα σε περιμένει μια έκπληξη, πάντα κάτι καινούριο να σε γεμίζει εμπειρίες, να σου δώσει εφόδια για να συνεχίσεις....
Σου λείπει... και αυτό είναι καλό! καλό γιατί αυτά που σου λείπουν είναι πάντα πράγματα που σε άγγιξαν, πράγματα που ομόρφυνα τη ζωή σου και σου προσέφεραν αξέχαστες αναμνήσεις...


Μια φορά...
Μια στιγμή....
                                                    Ποτέ ξανά.....