Μια νέα πραγματικότητα....

Ζούμε σ' έναν κόσμο όπου ο καθ' ένας κοιτάει τον εαυτό του, την πάρτη του, και γιατί άλλωστε να μην το κάνει; Όταν νοιάζεσαι για τους άλλους και δίνεις και δίνεις κάποια στιγμή αδειάζεις δεν έχεις κάτι παραπάνω να δόσεις.... 
Η ψυχή σου έχει στεγνώσει και η απογοήτευση σε κυριεύει..και έπειτα κενό... 
Το απόλυτο κενό, δεν ξέρεις που βαδίζεις, δεν έχεις στόχους, δεν έχεις θέλω...
Aκροβατείς στο κενό με γνώμονα σου μια πληγωμένη καρδιά και οδηγό σου ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ;
Δεν καταλαβαίνεις, ποτέ δεν θα καταλάβεις τι κρύβεται πίσω από τις διάσπαρτες κουβέντες, πίσω από τα έντονα βλέμματα...πίσω από αυτά τα μάτια που ξέρουν τόσα πολλά και κρύβουν άλλα τόσα....
Ζεις μια πραγματικότητα που ποτέ σου δεν πίστευες πως υπάρχει... συνειδητοποιείς πράγματα που ούτε στα πια τρελά σου όνειρα δεν θα μπορούσαν να εμφανιστούν. 
Αναρωτιέσαι μα πόσο πια; Μέχρι που μπορεί να φτάσει; 


Και μετά...Μίσος...Αυτό νιώθεις...μίσος γιατί πίστεψες, μίσος γιατί ένιωσες, μίσος γιατί...γιατί απλά νόμισες πως πια ίσως κάτι θα άλλαζε.


Και μετά; Αδιαφορία για όλα, μια απαξίωση των πάντων, ένας εκμηδενισμός των αξιών, ένας χλευασμός για όσα αντικρίζεις και ακούς.


Το σκηνικό του ονειρικού παραμυθιού σου έχει καταρρεύσει.. όλα είναι μπροστά σου γυμνά από καλλωπιστικά στοιχεία και δεν ξέρεις τι να κάνεις...το όνειρο έσβησε..η φλόγα μέσα σου τρεμοσβήνει έτοιμη κι αυτή να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια και να παραδοθεί στην αθλιότητα του τοπίου.
Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω...
Η εποχή της αθωότητας έχει πια τελειώσει δίνοντας τη σκυτάλη σε μια εποχή όπου βασιλεύει ο ατομικισμός και έρμαιά του όλοι λειτουργούν σαν ζώα και έτσι αντί να προχωράμε μπροστά πάμε πίσω, η φύση μας ξυπνά και συνειδητοποιούμε πως ένας θα αντέξει στο τέλος... 
Είναι λοιπόν όλα ένα παιχνίδι εντυπώσεων μια διαρκή μάχη επικράτησης όπου ο νικητής κερδίζει μια θέση στο βάθρο της μοναξιάς και ο ηττημένος καταντά έρμαιο που άγεται και φέρεται.


Σε τέτοιο κόσμο ζούμε...και είναι τρομακτικό... Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική μα αν κοιτάξεις γύρο σου θα το δεις! Είναι παντού σε κάθε τομέα της ζωής σου σε κάθε σου βήμα...Δεν μπορείς να το αποφύγεις πρέπει να ζήσεις με αυτό και να το πολεμήσεις...δεν πρέπει να αφεθείς τόσο εύκολα.. 


Δεν θα είσαι υποχείριο κανενός αλλά κύριος του εαυτού σου.... Αν τελικά στο τέλος θα καταφέρεις κάτι αυτό δεν μπορώ να το ξέρω...Ίσως μείνεις μόνος σου σαν λύκος μέσα σε κοπάδι προβάτων ίσως πάλι και όχι...ίσως ηγηθείς μιας νέας εποχής όπου η αξιοπρέπεια θα υφίσταται πάλι και η καθημερινότητα δεν θα είναι τόσο άψυχη τόσο απρόσωπη και ταυτόχρονα τόσο μοναχική, άχρωμη και άδεια.


Ας ξεφύγουμε επιτέλους από αυτή την εποχή και ας κινηθούμε σε άλλους ορίζοντες σ' ένα κόσμο όπου ο καθένας μας θα νιώθει ευτυχισμένος και γεμάτος, γεμάτος στη ψυχή του γεμάτος στην καρδία του...