Kενό....

Κενός... κενός δίχως ψυχή, δίχως μυαλό.... ένα σώμα παρασυρμένο από τα πάθη, παρασυρμένο από τις απολαύσεις της ζωής.
Καιρό τώρα δεν ζει απλά υπάρχει...
Δεν σκέφτεται, απλά ενεργεί.
Στοχεύει...πουθενά και παντού.
Σκοπός...ένας, απλός και ρηχός. Η ικανοποίηση του εγώ, της αυταρέσκειας.
Συναισθήματα ψεύτικα, λόγια που απλά λέγονται για να υποθούν.
Απέχθεια για τους γύρο, αδιαφορία, υποβάθμιση των πάντων. 
"Εγώ, κανένας άλλος".. Πιστεύει αλλά τελικά; Κάνει λάθος; Ναι. Η λύση βρίσκεται αλλού,μακριά από εκεί που στοχεύει, η πορεία που χαράσει παρεκλύει από την αρχική.
Υπάρχει. Τίποτα περισσότερο
Ζει; Ζούσε! 
Τώρα βιώνει μια αυταπάτη, μια ουτοπία που αργά η γρήγορα θα τελειώσει και αν δεν δράσει γρήγορα θα χαθεί σε μια άβυσσο όπου πια τίποτα δεν θα έχει νόημα. 


Είναι σαν μια φυσαλίδα που σιγά-σιγά αναβαίνει και πλησιάζει στην επιφάνεια όπου τελικά θα διαλυθεί τόσο απλά, τόσο γρήγορα.


Ποτέ σου δεν κατάλαβες, δεν κατάλαβες τους ανθρώπους, δεν κατάλαβες τη ζωή.... Βέβαια δεν είναι αργά, ακόμη προλαβαίνεις...