Ίσως κάποια μέρα μάθει...........

Ήταν πολύ μικρή για να γνωρίζει τι ζωή...και παρόλα αυτά δεν φοβόταν να την ζήσει... 

πληγωνόταν και δεν την ένοιαζε αυτή απλά έδινε αγάπη...συγχωρούσε και κοιτούσε με αισιοδοξία το μέλλον... 

όλα θα ήταν τέλεια..

οι δυσκολίες θα περνούσαν...

τα όνειρα θα γινόντουσαν μια μέρα πραγματικότητα...

αυτό όμως δεν συνέβαινε... 

Οι δυσκολίες και οι απογοητεύσεις εμφανιζόταν συνέχεια μπροστά της και εκείνη λες και είχε ξεχάσει το παρελθόν δεν αντιδρούσε απλά ανεχόταν τα πάντα και έλεγε " δεν πειράζει έτσι είναι η ζωή κάτι εγώ θα κάνω λάθος... ίσως δεν προσπαθώ αρκετά!" και συνέχιζε να ζει μια ζωή άγνωστη γι αυτή.... μια ζωή που δεν ήταν πάντα καλή μαζί της παρόλο που εκείνη προσπαθούσε να δίνει τον καλύτερό της εαυτό...

Ώσπου πέρασαν τα χρόνια και το κοριτσάκι πια μεγάλωσε.... μια μέρα εκεί που καθόταν άρχισε να αναρωτιέται για το παρελθόν της και έψαχνε σημειώσεις, τετραδιάκια....

μετά από μερικές ώρες γνώριζε... 

Γνώριζε πως η ζωή είναι κάτι περίεργο, ένα μυστήριο αλλά και μια δίνη που αν δεν φερθείς έξυπνα σε παρασέρνει...

Και αυτή βρισκόταν μέσα σε αυτή τη δίνη αν και δεν το ήξερε μέχρι τότε... τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια γεγονότα με άλλα πρόσωπα και άλλα σκηνικά...μια παράσταση χιλιοπαιγμένη μια παράσταση με το ίδιο συναίσθημα.... 

τόσα λάθη ξανά και ξανά...
Τόσα όνειρα...τόσες υποσχέσεις...τόσες αποφάσεις που ποτέ δεν πάρθηκαν....

Ήταν μικρή και δεν γνώριζε..τώρα όμως....? 

Δεν υπήρχε δικαιολογία... δεν έπρεπε να αφήσει τόσο χρόνων σκέψεις να χαθούν...

έπρεπε να της υλοποιήσει... Πρέπει να τις υλοποιήσει γιατί ίσως με αυτό τον τρόπο πια μάθει....

......................................

......................................

να ζει τη ζωή......

......................................απλά για εκείνη...........